Maybe we could be a symphony

مثل خیلی وقت ها نمیدونم چی بگم؛ ولی عزیز من، متاسفم که نفهمیدی نوزده سالگی چطور برات از راه رسید و گذشت و چطور به سرعت تموم شد؛ متاسفم که فکر میکنی نسبت بهش بی تفاوت و فراموشکار بودی و به همون اندازه هم خوشحالم و بهت افتخار میکنم که چقدر در آخرین سال نوجوانیت رشد کردی و بی نهایت اتفاق رو از سر گذروندی.و در آخرین ساعات اولین روز از بیست سالگی، میخوام بهت بگم که کاش دوباره کلماتت رو پیدا کنی، کاش به اندازه گذشته به روحت هم توجه کنی و بهش عشق بورزی. من و تو همیشه نور رو پیدا می کنیم Maybe we could be a symphony...

خداحافظ تابستان قشنگ پر از آخرین ها و اولین ها... Maybe we could be a symphony...